محبت

گفتنی زیاد است.اما شروع گفتن و از چه گفتن کمی دشوار.
و دقت و حوصله زیاد می خواهد .دلی خداوند در نهاد ما قرار داده که با محبت می خندد و با غم می گرید.
سرای عشق است و صفا. خوشا بحال دلهای همیشه خندان .همیشه سرشار ازعشق و صمیمیت .
نمی دانم چه بنوسم ولی کمی از نیاز امروزی دنیا ((محبت)) می نویسم .
کلمه ای که روز به روز بی رنگ تر میشود. بی ارزش تر میشود. صحبت از او زیاد است .
اما جا ومکانش نمی دانم کجاست ؟.
کاش متوانستیم صادقانه به هم محبت کنیم همدیگر را درک کنیم تنها رفیق خنده هم نباشیم غمخوار هم نیز باشیم.
محبت را با زبان به هم ندهیم بلکه با دل ببخشیم .
با عمل خالص .
بی ریا و بی هیچ چشم داشتی.
قدرش را بدانیم که نداشتنش ضا یعه ای است اسفناک .
و داشتنش غنیمتی از پریها