سرشار از شورِ عرفان ، آن مرد که هرگز پایانی ندارد .

تفسیر عشق از آیاتِ قرآن ، آن مرد که هرگز بی سامانی ندارد

دلواپسی های خود را می گُفت و احساس از درونش می جهید و شُرشُرِ آبهایِ روان همچنان همچون گذشته از عشق حرف می زد .

انگیزه ای با چاه و بیابان ، رد می شد ومدام عشق می ریخت با سینه ای غرق اندوه در کوچه های پریشانی ، ناشناسی را حمل می کرد .

خود نیز ناشناس است ، همیشه بر دوشِ زخمیِ آسمان تکیه کرده بود

یک گونی نان و یک زنبیل خاک تا بالو پر داشت ، همان مردی که پایانی ندارد .

با ضربة تیغ نامردی از کوفه قحط ایمان شد و هرگز نفهمیدم اورا ، این مبهمِ سر به تو گاهی خدا ، گاهی انسان و گاهی همه چیز ، ویا شعری بی دست و سر و پا ، که هرگز در ذهن ها پایانی ندارد .

کَیْ می رسد دلْ به پایان ؟