کجایی...!؟

« نیستی. همه جا رو بو کشیدم. نبودی!
پشت سـرت رو هم نگاه نکردی. اون موقع ها که های های اشک میریختم برات. وقتهایی که بدنم مـی سوخت از خواهش و تو نبودی. آره! تنها بودم. تنهایی رفته بود زیر پوستم. با همه بدنم لمسش میکردم. تو نشنیدی. هیچ وقت احساسش نکردی. نگفتم. یعنی نخواستم که بگم! دردهام مال خودمـه .. تو بدنم. تو رگهام. همه چی میگذره. آره. تموم میشه .. من هم میگذرم. توام میگذری. میشیم یه خاطره .. می شیم یه تجسّم! بذار دیوونت کنم. بذار بدنت رو به اوج دیوونگی برسونم. بذار تو خودم غرقت کنم. بذار تو همدیگه گم بشیم. منم مثل تو! خسته ام از همه چیز .. بیا تو آغوشم نـفس بکـش! دیگه نمـیذارم بری .. یه حریر میسازم از عشـق می بندمت به زنجیر ! اصلا بدنم رو بهت گره میزنم! دیگه نمیخوام بری .. اگه بری من دوبـاره صفر میـشم. بازم می سوزم و تو برنده میشی. بذار دیوونت کنم ! بذار مستت کنم ! بیا با هـم مست بشیم ! بریم بالای یه قلّه که هیچکس اونجا نباشه .. فقط صـدای نـفس ما بیاد. همین و بـس! دیـگه زمزمـه ی باد هم آرومـم نمی کنـه. منو بپیـچ تو خودت! هضم کن ! بذار هیــچ نشونی ازم باقی نمونه .. بذار گم بشم. سفیدی بدنم رو ببین .. مال تـو ! همش مال تو .. دیگه شک نمیکنم ! دیـگه با حرفهای مسخره ام اذیتت نمیکنم. دیگه رفتنت رو مـن نمیتونم بـاور کنم. می فهمی ؟ کسی جز تو درک نمی کنه. هیچ کس نمیدونه تو دلـم چـی میگـذره.. نه ! تو دنیای این آدمکها باید همش بخندی. حتی اگه دلت گرفته بود. انگار یه دونه ماسک خـنده زدن به صورتت .. وقتی دلت میخواد داد بزنـی باید سکـوت کنی. وقتی بخـوای گریـه کنی باید بری یه جا که هیچ کس نبینه و نگه چقدر لوسه ! این آدمکها اینجـورین! به یه بهـونه خودشون رو سـرگرم میکنن. یکی خـودش رو میزنه به بی خیـالی. یکی دیگـه ماسک خنده میذاره. یکـی جنده میشه. یکی زور میرنه واسه اثبات کثیف بودنـش. یکی دیگه میـگه من روانـی ام !! و اینـا همـش چسـب زخمه ! زخم ما بخیه میخواد .. داره خون میره ازمون ! با این چسب زخمها خوب نمیشه. حس می کنم از همه چی گذشتم .. خیلی از چیزهایی که اطرافیان منو خوشحال میکنه برام مسخره است .. میدونم که میدونی. تو فقط میدونی ! جز تو چیزی نمیخوام. چیزی نمیتونه آرومم کنه .. خسته ام! زخمی ام ! چرا نیستی ؟ »